Pechgräin woa .….
Pechgräin woa in Echalånd,
iewarål åls a schäins Dorf bekånnt.
Owa kinnst heint hieñ, wos isan gscheah,
nå nu Dreeck, siest is nex meja zan seah.
Des Dorf woa sauwa u d´Haisa schäiñ,
s´ woara Freid in d´Årwat z´gäihn .
Håut Wirtshaisa ghått u aran Loon,
aa v(ü)l Teich håuts ge(b)m zan Boon.
Da Woold woa håuch, da Woold woa gräiñ,
d´ Leit hum kinna in Schwåmma gäihn.
d’Bauan hum in da Frej scho g’årwat am Fööld
ban Stöckassamåchn dåu spåat ma v(ü)l Gööld.
d’Schlämmana u d’Berchleit kumma hoim va da Schicht,
oft ba da Nåacht oda wenn grod da Tooch oanbricht.
d’Fawarikana renna dasse zeitsoot nu kumma,
låua s‘ Aañbrockta stejhñ, hum no an Kaalnbråut mietgnumma.
Aaf Chuada in d’Schöal gänga Boum ua påa Måula,
san ållawaal schejñ åanzuagñ , hum oft neia Klåula.
Dej ånnan san in da Pechgräina Schoal bliem
u hum duan ihrn Lehra zan Vazweifln triem.
Weiwa u Måula gänga mietn Klipplsoock hutzn,
sua spåat ma dahoim s’Lejcht, koas ban Rockn aasnutzn.
Dåu klåppan dej Klippl, waal s’Zool ferte mou wäan,
s’Gööld håut ma nejte, owa ma hejt a weng meja reecht gäan.
Sua ies dees in Pechgräin voa longa Zeit gwesn,
ma krejgts sua daz(ü)hlt, koas suagåua a lesn,
waal Pechgräin woa, dees ies gånz quies jå bekånnt,
s‘ schänsta va ålln Dörfan in Echalånd .
von Erich Heinzl
Erinnerungen
Oft sitz ii dåu u denk’ mit Huimwäih oa(n Pechgräi(n,
Ii mäch nä meina Aug’n a bißl zou,
åf siah ii una Dörfl, häia d’ Huimat gäih(n,
u äll’s sua, wöi’s wår, oals kluina Bou.
von Frie(d)l Karl, Redelbach (1980)
Der Holzbirnbaam
Jedara im Dörfla håut’n kennt, dean ålt’n Huulzbi(rnbaam,
der am Kutschaberch g’schtand’n iis.
Seina Bia®n wår’n schöia neat zan ess’n,
sua herb u sua saua wår’n se.
Sie wär’n neat v(ü’ll gräißa wöj Tschobbaküchala.
Owa wenn da Fröihling kumma iis, åf håut’s weit u bråat
kuin Bamm ge(b’ n der måiha u schåna bloiht håut,
wöi der ålta Huulzbirnbaam.
Scho(n van weit’n håut‑a assag’schto’n, u assg’seah,
wöi a Berch va lata Blöih.
U grood wöi‑a wieda amål sua schäi(n blöiht häut
hum-se d’ Leit furttrie(b’m va dahuim.
Oitz wår ’s Dörf’l laa(r, u da Baam iis allui(n dåug’schtånd’n.
Sua lång iis‑a blie(b’m, bi(s da Bågga kumma iis mit Dregg,
mit v(ü’l, v(ü’ll Dregg.
Wöi ’s Dörf’] bis uamhi(n zoug’schütt’ wär,
wår da Huulzbirnbaam a mit weeg.
Nå oa(n Oost, a recht‑a krumma,
wöı uina der se krümmt va lata Wäihting,
håut assag’schaut as dean v(ü’ll’n Dreeg.
Asg’seah håut’s wöi a Händ döi schwört,
wöi zwäi Finger döi zan Himm’l zeig’n.
Oft, wenn i in da Nååcht neat schlåuf’m koaln,
denk ii oa(n dean Baam.
»Woos håut-a-ran wuuhl g’schwoor’n, der ålta, krumma Oost?«,
denk’ i jedasmål.
In Pechgräi(n iis‑a g’schtånd’n, der Huulzbi(rnbaam.
von Frie(d)l Karl, Redelbach
’
Mehr Gedichte finden sich im Buch PECHGRÜN Geschichten und Erinnerungen »